Onder mij

Sunday, December 09, 2007

Tantalus met zout

Het ging niet meer. De prins was op. Goede vrienden blijven was ok, maar het ging niet weg met het omdraaien van een knop, zelfs niet met de tijd.
Na veel gepraat vroeg de prins haar vreemd genoeg toch nog mee naar de bioscoop. En zij zei 'ja'. Dat doen goede vrienden en vriendelijke prinsessen nu eenmaal. En de prins hoopte nog steeds dat ze zijn prinses zou worden.
Maar de prins voelde naast de vriendschap hoe langer hoe meer de pijn. De pijn van kijken maar niet aanraken. Alsof Tantalus hem wilde laten voelen wat hij eeuwen moest trotseren, zijn kwelling. De blijdschap, het verlangen bij het zien, en de waanzin bij het niet kunnen. Een wonde, elke lach een helende druppel en een korrel zout. Als hun wegen scheidden, wachtte hij vol ongeduld af op een bericht, op de volgende keer haar lach te zien, haar ademen te horen. Maar dat wachten beheerste zijn leven hoe langer hoe meer. Het wachten werd zijn leven, wachten met pijn op pijn. Hij wilde niet, maar kon niet anders.
Tot hij op een dag, in een helder moment begreep dat het niet verder kon. Hij begreep dat hij zichzelf zou moeten pijn doen om zich onnoemelijk leed te besparen. En dat deed hij. Hij reed voor een laatste keer naar het prinsesje, genoot van de weg en het gevoel in zijn buik, wetende dat dit de laatst zou zijn. Nu mocht hij er wel van genieten. Na vandaag was het toch gedaan. En een opluchting was het: zij gaf hem zijn tijd die hij wilde hebben en daarna zouden ze wel verder zien.
Terug aangekomen in z'n torenkamer voelde hij zich opgelucht. Hij kon eindelijk rust vinden. Rust, tot hij niet veel later van de prinses het bericht kreeg dat ze niet zeker was of ze de juiste beslissing genomen had. Een knak, alles begon te duizelen, het werd zwart.

Labels: ,

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Ooh das echt supermooi geschreven..
Ik hoop stiekem dat de prins en de prinses elkaar nog vinden! En anders: Kop op eh! Uiteindelijk komt alles wel goed..

11:09 am, December 10, 2007  

Post a Comment

<< Home