Ik en gezelligheid

Een klein theater.
Achteraan een klein, houten balkonnetje, trappen langs de zijkant.
In een achterhoek een toogje, die elke keel van de nodige olie voorziet, publiek of artiest, de toog maakt geen onderscheid.
Je komt binnen in de hoek onder dit balkonnetje, klanken komen je tegemoet. Het is een muziekant die, samen met enkele vrienden, vooraan op het toneel zelfgeschreven nummers brengt. Moderne kleinkunst met hier en daar even een brug naar de 'moderne' muziek. Het recept: 'Yann Tiersen met een snuifje Daan en, als je je smaakpapillen de vrije loop laat, proef in de nasmaak een even Wim Opbrouck'. Er hangt een dikke lucht, dunne mist waarmee een deel van het publiek poogt wat sfeer te scheppen.
Aan de zijkanten en de achterkant staan de mensen. Vooraan en in het midden wordt er gezeten. Ook ik zit. Ik zit te midden van hen allen en doe even niet meer mee. Ik zit er en sta even langs de zijlijn mee te kijken. Ik zie een sliert mist voorbij glijden. Ik hoor een streepje muziek terwijl ik het verleden inhaleer dat door dit theater wordt uitgeademd. Ik voel een stoot tegen mijn rug en zie langs me druk converserende mensen. De muziekant doet nog een laatste zegt hij in de micro.
Ik sta langs de zijlijn, sla alles op en speel het nu weer af