Praten helpt

Hoihoi,
het is ondertussen al meer dan een half jaar geleden sinds ik hier nog iets gepost heb. Ondertussen is er dan ook al heel wat gebeurd. Het belangrijkste dat ik in heel deze periode heb geleerd heb, leerde ik vorige week:
Praten helpt.
Je gevoelens over iemand tegen deze persoon in kwestie vertellen en er serieus over babbelen lucht op en kan enkel maar positief zijn voor je relatie. Zelfs al zijn deze gevoelens negatief. Ik heb bijna twintig jaar lang moeten wachten om dit te leren en ben er haar erg dankbaar voor. Hoewel het pijn deed, wat zij vertelde, niet hetzelfde voelen voor mij. En ik kon er mee leven, begreep haar. Of dat vertelde ik haar toch ten minste. Ik begreep haar ook wel en er mee leven kon ik ook, maar hoe dit voor haar overkomt, als: ik zal proberen niet meer verliefd te zijn, mijn gevoelens in de kiem te smoren en verder met jou te leven als een goede vriend, maar dat bedoelde ik niet. De dagen erna liep ik rond met de gedachte: 'wacht maar, de aanhouder wint'. Ik voelde me slecht en een leugenaar, respectloos. Ik voelde me niet enkel slecht omdat ik tegen haar een deel van de waarheid verzwegen had (zoiets zeg je immers niet), maar ook omdat de verliefdheid terug werd aangewakkerd ipv de kop ingedrukt. Zoiets maakt je gewoon gek, verliefd zijn, weten dat t niet beantwoord wordt en toch maar hopen. Maar ondertussen heb ik geleerd. Geleerd dat praten helpt en zij is een van de weinige met wie ik het kan. Zij leerde het me. Nu ben ik bang haar kwijt te geraken. Ik denk niet meer 'de aanhouder wint', maar: 'ik heb geluk gehad, ik heb er een goede vriendin bij' en na het omdraaien van deze knop, voel ik me een stuk lichter.